Gün boyunca zihnimiz kalabalık. Bildirimler, telefonlar, sorular, koşturmalar... Düşünceler bile sıraya giremiyor bazen. Ama sonra bir şey oluyor: Herkes susuyor. Işıklar azalıyor. Şehir bile yavaşlıyor. İşte o an geliyor.
Gece. Sessizlik. Ve ilham.

DÜŞÜNCENİN SESSİZLİĞE İHTİYACI VAR
Bazen en parlak fikirler, en sakin anlarda belirir. Sessiz bir odada otururken, zihninde bir süredir çözülmeyi bekleyen düğüm ansızın açılır. Yazılmamış bir yazı kendiliğinden akmaya başlar. Bitmemiş bir hayal tamamlanır. Çünkü sessizlik sadece dışarıda değil, içeride de yer açar.

GECE UYANIKLIĞI: YORGUNLUK DEĞİL, FARKLI BİR FREKANS
Birçok insan en yaratıcı fikirlerini gece geç saatlerde yakalar. Bunun nedeni sadece gündüz işlerinin bitmesi değil. Gece, zihnin “dış gürültüden” kurtulup kendi iç sesini duymaya başladığı zaman dilimidir. Bu yüzden birçok yazar, sanatçı, girişimci ya da düşünür gece çalışmayı sever. Uykusuzlukla değil; farklı bir zihinsel dalgayla ilgilidir bu.

SESSİZLİĞİN İÇİNDEKİ SES
Kimi zaman düşünmek için, kimi zaman da sadece üretmek için o odaya kapanırız. Ama o odanın asıl gücü duvarda, eşyada, lambada değil… Kapanan ekrandadır. Sessize alınan telefondadır. Kendi sesine yer açan kişidedir. Belki ilham gelmez ama kendinle buluşursun. O da yeterlidir. Belki bir fikir patlamaz ama bir duyguyu çözersin, bir cümle kurarsın, bir yön seçersin ve bazen bu, tüm günü değiştirir.

MODERN DÜNYADA SESSİZLİK LÜKS DEĞİL, SEÇİMDİR
Gürültü çağında sessizliğe ulaşmak, artık lüks değil, bilinçli bir seçim. Gün içinde 10 dakika bile olsa, sessiz bir odada kendi düşüncelerinle baş başa kalmak... Bunu bir alışkanlığa dönüştürmek, sadece ilham için değil, daha net düşünebilmek için de bir anahtar.

FİKRİN SENDE, SADECE SESSİZLİĞE İHTİYACI VAR
O yüzden belki bu yazıyı okuduktan sonra, bir odaya geçip sadece durmak istersin. Etraf sessizleştiğinde, senin iç sesin konuşmaya başlar. Belki bir fikir gelir. Belki sadece huzur. Ama ikisi de yeter.